Gas geven in Hanoi

Hello good fellows!!

Zo kijk je er naar uit om naar de Filippijnen te gaan en zo sta je ineens in Hanoi! Het verkeer in Hanoi is insane! De eerste dagen wist ik niet wat ik mee maakte (van rustgevende spirituele boerderij naar vervuilde crazy busy Hanoi). Maar dat is nou zo leuk aan reizen (bijna) alles went. Na 2 maanden in deze gekte weet ik niet meer beter. Een kleine omschrijving van hoe het verkeer er in Hanoi aan toe gaat. Allereerst: er zijn GEEN REGELS, als die er al zijn lapt iedereen ze aan hun slipper. 24 Uur per dag krioelen duizenden motorbikes als mieren over de straten van Hanoi. Alle kanten op, geen structuur wel haast. Als het niet meer op de straat past brommert het net zo makkelijk over het trottoir, door ienieminie smalle gangetjes of dwars over een drukke markt (je moet maar aan de kant springen). Waar ook maar enigszins een motorbike tussen past, daar rijdt er één. Daar tussendoor proberen bussen, vrachtwagens en auto's vooral geen motorbike te raken. Zonder regels betekent: rij gerust tegen het verkeer in. Kruispunten steken we allemaal tegelijk over. Stoppen voor rood licht? Waarom zou je?! Inhalen doen we links en rechts. Elkaar afsnijden is okay. Oversteken doe je zonder te kijken, je gooit je duwkarretje, motorbike of jezelf dwars in het doorgaande wegverkeer. Voorsorteren? Wat is dat? Soms probeert een politie agent orde in de chaos te scheppen maar ook die wordt genegeerd. Nou vraag je je af, hoe is het mogelijk dat men overleefd in deze chaos?? Er is 1 onmisbaar feit die deze bende bij elkaar houdt, jawel: DE TOETER! Toeteren en rijden is het devies. Wat ik zeer opmerkelijk vind is dat er absoluut geen agressie is. Wat een ander ook doet niemand wordt boos. Het is wel zeer aan te raden continue 2 ogen (als je er 2 hebt) op de weg te houden, als je heel even niet oplet lig je zo met je kanis op een motorkap te koekeloeren.

Vietnam doet me denken aan 1980, waar het nog 'normaal' was om je vuilnis uit de auto of ergens op straat te donderen, waar kleine kinderen nog prima zonder gordel voorin mochten zitten, waar bellen in de auto nog was toegestaan en roken dat doe je waar je maar wil. Om over de keuringsdienst van ware maar te zwijgen...Tja, er zijn wel wat verbeterpuntjes voor onze loempia fanaten.

Ik lach me een breuk als ik zie wat de Vietnamees allemaal op een motorbike weet te vervoeren. O.a. twee grote olijfbomen, 20 grote kratten bier, 60 grote dozen eieren, een 6 meter lange paal (dan wel horizontaal, lekker veilig ook), 6 autobanden enz... ik heb geprobeerd het e.e.a. vast te leggen maar meestal raasde het te snel aan me voorbij en keek ik vol bewondering na.

Typerend voor Hanoi zijn de kleine blauwe mini krukjes. s'Avonds zitten ze gezellig rondom een vuurtje (op een mini krukje) waar mais en zoete aardappel wordt geroosterd. Vietnamezen zitten graag laag bij de grond. Zo is de hurkzit (squad) hun comfortabele relax positie en zie je geregeld een Vietnamees (of een paar op een rij) op hun hurken aan de kant van de weg 'chillen'. Ik zou niet meer kunnen opstaan na zo'n hurkzit maar voor de Vietnamees is het alsof ze in een luie stoel hangen. In deze stand wordt groenten gesneden, gepunnikt, hapje fruit gegeten, getelefoneerd of noem het maar op. Het is te grappig! Wat ik ook opmerkelijk vond zijn de Buitenkappers. Spiegel, stoel en schaar en ga maar ergens staan. Op iedere hoek van de straat vind je wel een kapper en een apotheek. Je kunt wel stellen dat Vietnamezen graag goed gekapt gaan en veel pillen vreten (dat laatste is geen grapje, overal is een 'medicijn' voor).

Als ik aankom in Hanoi weet ik even niet waar ik naar toe moet. Ik besluit me te laten ophalen door een organisatie waar ik vrijwillig (tegen kost en inwoning) Engelse les ga geven. Kan ik dat wel? Spannend! Ik word opgehaald van het station en zonder enig woord gedropt in een privé kamer. Heb geen enkele ervaring in lesgeven noch mijn Engels is niet 1 van de beste. Er wordt niets uitgelegd, ik word ergens naar toe gereden en in een lokaal geduwd, sta je daar ineens voor de klas. Hallekidee we maken er maar het beste van! Inmiddels 2 maanden verder ben ik helemaal thuis in het lesgeven en ik vind het geweldig! Ben echt van die kinderen en studenten gaan houden en vice versa. Het idee was hier een jaar te blijven lesgeven, maar het reizigersbeest in mij begon onrustig te worden.. Als een hyena heeft het een weg naar buiten gescheurd. Miss Impulsive heeft dan ook plotsklaps haar spullen gepakt en is onderweg naar het strand van Cambodja (tot grote spijt van mijn studenten). Na al dat reizen en werken ben ik wel aan vakantie toe :) Finally some beach!

Blijkt dat als ik langere duur op 1 plek gestationeerd bent, ik ernstige hamsterneigingen krijg. Ik had zomaar even 4 paar schoenen, 2 jassen, 4 vesten, 3 broeken (en nog wat andere zooi) gekocht! Weliswaar voor 8 euro p/s, maar toch.

Ik heb geluisterd naar je Jurgen en heb de helft van mijn spullen (lees: 2 vuilniszakken) in Hanoi gelaten (met de gedachte daar terug te komen). Geen kampeerspullen meer, ik reis nu met 7 kg, wat een genot! En groot voordeel; geen bagage meer inchecken, scheelt een bom duiten en lekker handig.

Het aanpassingsvermogen van een mens is groot en ik kan wel zeggen dat ik in 5 maanden tijd in alle facetten zo immens ontwikkeld ben. Alleen al mijn Engels is 100% verbeterd, ik had moeite met spreken in het openbaar, nu sta ik met gemak voor een klas les te geven in een taal die niet eigen is. En wat dacht je van rijden in Hanoi?! Dat kan ik nu overal ter wereld! :) Ik kan het iedereen aanraden om er alleen op uit te trekken. Je zult er een ander, beter mens van worden!

Dikke kus, ik ga eens kijken wat de Cambodjanen hier allemaal uitvoeren. Tot de volgende weer! X