Wervelend Egypte en Back home...

Ik ben aangekomen in Caïro. Bij ieder nieuw land is het altijd even schakelen. Wennen aan de munteenheid, uitzoeken hoe alles werkt, waar je bent, waar je heen moet, nieuwe cultuur. Alles schud even op de kop als ik een nieuw land betreed. Telkens weer voel ik me bij het wisselen van land even ontredderd. Dit duurt meestal 1 of 2 dagen en dan ben je alweer aangepast aan de nieuwe situatie. Ik althans. Vind het geweldig om al die verschillende landen en culturen zo achter elkaar te zien. Ieder land heeft haar eigen beleving en echt ieder land is anders met haar eigen charmes en gewoontes.

Egypte is het eerste land waar 'they are giving me a hard time'. Het land is arm en vervallen, Caïro is druk en chaotisch. Mannen zijn wanhopig op zoek naar een vrouw en geld. Voor beide opties ben ik een gewild object. Mijn vriendelijkheid werkt me behoorlijk tegen. Na een paar uur buiten ben ik helemaal afgemat. Ik neem de trein naar Alexandria, een klein gemoedelijk badplaatsje aan zee. Als ik lange tijd in de bus of trein reis, is dat een mooi moment om te mijmeren. Geen boek, geen internet, niet praten, alleen ik starend naar buiten met mijn gedachtes, ondersteund door een bijpassend muziekje. Mijn gedachtes dwalen vaak af naar mannen. Naar de mannen die ik heb ontmoet tijdens het reizen, de mannen waar ik een stukje van mijn hart heb achtergelaten en de mannen die ik nog ga zien. Eenmaal aangekomen bij bestemming flitsen die gedachtes in één ruk uit mijn hoofd en geef ik me over aan de orde van de dag.

Genietend van mijn waterpijp, loungend aan de kust spreekt een moderne Egyptische vrouw mij aan en zegt, "Jij bent wel moedig om hier te komen". Van geen kwaad bewust vraag ik haar "Waarom?" Een dag voor ik arriveerde zijn er 2 zelfmoordbomaanslagen geweest, waaronder 1 in Alexandria. Op eens liep ik een stuk minder relaxt rond. Onwetendheid is soms fijn, als zorgeloze ziel gaan en staan waar je wil.

Ik zit in een taxi en de zoveelste vraagt mijn telefoonnummer. Hij biedt zelfs aan mij naar een andere stad een paar uur verderop te rijden; ik hoef dan niet met geld te betalen. Een uur daarvoor vroeg een andere taxichauffeur, 'You do six?', Ik zeg, 'Six? Like the number?' en steek 6 vingers in de lucht. 'No other six....'. 'Ooh you mean sex?!' Zeg ik alsof ik niet doorhad waar hij op doelde. Daarop volgt een schaamteloos: 'You want six with me?' Uh...nee! Dat ik uit NL kom betekent niet dat we met iedereen seks willen...! Voel me een beetje beschaamd. Geef niemand mijn telefoonnummer maar bij aandringen sla ik voor de vorm hun nummer op, als in 'I call you'. Intussen staat Mohamed 1,2 en 3 en Shareef 1,2 en 3 in mijn telefoon (andere namen heb ik niet gehoord). De chauffeur waar ik niet met geld hoefde te betalen wilde s'avonds met me afspreken. Ik hield de boot af. Toen we arriveerde vroeg hij de dubbele prijs dan afgesproken. Ik word boos en ga fel in discussie. Als ik ergens slecht tegen kan is het onrecht. Niet dat ik de beste man niet wat extra's wilde geven, maar de manier waarop maakte me laaiend. Uiteindelijk had ik het oorspronkelijk geldbedrag niet gepast in mijn geldzakje en gaf ik me gewonnen.

Nederlanders hebben in de wereld een imago van seks, drugs en geld. Dat zijn de dingen waar men aan denkt als je zegt dat je uit NL komt. Oh ja, en voetbal. Niet de tulpen, niet de molens, niet de klompen. Wel vinden ze reizende Nederlanders leuke mensen, open minded en liberaal.

Ik neem het vliegtuig naar Milaan, waar ik met de Zwitserse leraar een roadtripje start door Italië en Kroatië. Even lekker onbezorgd vakantie! En rustig weer wennen aan Europa. Vanuit Zürich neem ik 2 weken later de nachtbus naar Eindhoven. Voor maar 50 euro! Wat gek om weer Nederlands te praten! En wat zien onze huizen er ineens droevig uit. Moet ook even wennen aan dat het hier normaal is om half naakt over straat te gaan. Maandenlang heb ik al mijn lichaamsdelen grondig bedekt. Eén week heb ik het gepresteerd mijn semi burka outfit vast te houden, daarna werd ik moeiteloos meegezogen naar een meer onthullend vertoon. Helemaal blij met weer een goed gevulde kledingkast, werd ik naïef overdonderd door drastische gewichtstoename. Niet een paar kilootjes, nee kreeg mijn broeken niet meer over mijn kont heen! Tegelijkertijd vroeg ik me ernstig af wat ik met 50 paar schoenen moest?! 35 paar weggedaan en mijn kledingkast voor 2/3 gehalveerd. Het besef, dat uiterlijk vertoon, een groot onderdeel van mijn leven in beslag nam, slaat in als een bom.

Opgehaald door een goede vriendin verwarmd mijn hart van liefde en compassie en voel ik hoezeer ik mijn vrienden heb gemist! Vrij snel daarna begint er een wolk van depressie aan me te trekken...Ik probeer het tegen te gaan maar nog voor ik het door heb slaat de depressie als een deken om mij heen. Helemaal ingepakt. Weg vreugde, weg energie. Terug bij het moment voordat ik begon aan mijn geweldige reis. Weer in Nederland, een rugzak gevuld met onvergetelijke ervaringen, avonturen, wijsheid en diepgang, begin ik aan een volgende reis. Een reis waarin alle lagen van mezelf diep doorgrond worden. Vluchten is geen optie meer. De naakte waarheid komt in vol ornaat aan het licht. Is het leuk? nee. Is het nodig? ja. Kan ik er onderuit? nee. Een bijzondere transformatie is in gang gezet.

Ik woon nu tijdelijk ergens anders. In een gemeubileerde studio, begane grond aan een redelijk drukke straat in Stratum. Meerdaags zit ik aan het raam een sigaretje te roken (alles wat God verboden heeft, heeft op slinkse wijze volledig beslag van mij genomen). Soms (meestal) zie ik er niet uit, af en toe zit ik schaars gekleed aan het raam en sommige dagen doe ik behoorlijk mijn best voor een goede appearance. Zo stoom ik rustig een 20-tal kankerverwekkende staafjes op een dag weg. Een groot aantal diversiteit aan mensheid trekt dagelijks aan mijn raam voorbij. Van jong tot oud, van Arabier tot hip Nederland, van dieven vluchtend voor de politie tot aan grijs getrokken oude besjes. Sommige zeggen vriendelijk gedag, anderen knopen een praatje aan en weer anderen proberen onzichtbaar en zo laag mogelijk naar de grond kijkend voorbij die 'enge' mevrouw te lopen... Laatst zat ik op een warme zomeravond schaars gekleed aan het raam. De avond was gevallen. Twee heren komen voorbij en blijven wel erg lang kijken...Geïntimideerd wend ik mijn blik af naar binnen en zie ineens dat mijn roze/rode lamp aan is! Oeps, gelukkig is er nog net geen prijs aan me gevraagd haha en heb snel een grote doek omgeslagen. Intussen begeef ik me in de donkere wereld die Tinder heet en wissel ik de dagen af met pure afschuw en onstopbare honger naar aandacht.

Maar klaar met reizen ben ik nog lang niet! Mijn volgende droom is Zuid Amerika en van daaruit door naar boven tot aan Canada. Wil de hele wereld nog zien, ervaren en meemaken dus nog genoeg te dromen :) Maar eerst opbouwen vanaf de bodem. Een stevige fundering zetten en de gebroken stukjes met veel finesse opnieuw inrichten.

Veel liefs!

Lydia

PS. Ik heb mijn pagina vergrendeld, met het wachtwoord 'Wereld' kun je een berichtje achterlaten. Wil je nieuwe verslagen in de mail ontvangen, laat je emailadres dan achter aan de linkerzijde van de pagina.