Holi festival in India

In het holst van de nacht arriveer ik op het airport in Kolkata. Ben zowat de enige buitenlander in het vliegtuig en voel me erg bekeken. Voor ik vertrok heb ik zoveel horror verhalen gehoord en vele waarschuwingen gekregen dat het mijn enthousiasme wat heeft neergesabeld. Als een havik op de uitkijk kijk ik angstig van links naar rechts om me heen. Bij de uitgang naar buiten staan minimaal 100 Indiërs me intimiderend aan te kijken, 200 ogen gericht op mij. Een taxi chauffeur biedt mij een rit aan, het is 2.30 uur in de nacht. Meteen gaan alle alarmbellen rinkelen en de woorden die mijn vader in mijn hoofd heeft gedrild komen herhalend voorbij: 'Niet zomaar in een taxi stappen! Zijn papieren vragen! Uitkijken! Ze kidnappen je!', angstvallig ga ik met de taxi chauffeur mee naar zijn kleine autootje, wat overigens een geweldig model is! Een wit schattig autootje uit 1960. Ik vraag om zijn papieren, mezelf lichtelijk beschamend dat die ik beste man niet vertrouw. Het is erg verlaten op de weg tijdens dit tijdstip en ik bereid me voor uit de rijdende auto te springen mocht er iets niet pluis zijn. Zodra we Kolkata inrijden word ik afgeleid door de immense schoonheid van de stad. Vol verwondering bekijk ik alles wat voorbij komt. Wat is dit mooi!! Eén en al retro, overal waar je kijkt zie je oude gekleurde huizen, -busjes, -auto's, -tuktuks, -riksja's, -stalletjes, ALLES is museum waardig. Wat gaaf!!! Zelfs de trucks zijn kleurrijk met bloemen en versiersels. De taxi chauffeur stopt ergens bij een donkere verlaten straat en mijn enthousiasme wordt bruut aan de kant geveegd door angst. Een man en een meisje komen aangelopen, even denk ik, 'ze komen me ontvoeren', maar al gauw blijkt dat het mijn Airbnb host is en laat ik mijn schild zakken. De taxi chauffeur vertelt lachend aan hen dat ik om zijn papieren vroeg en me erg druk aan het maken was. Wat kunnen mensen je met verhalen bang maken zeg en zo onterecht!!

In Kolkata verblijf ik bij een warm super gastvrij lief gezin. Ze herinneren me aan mijn eigen ouders toen ik 17 was. Ik voelde me thuis en zij gaven me het gevoel dat ik onderdeel van de familie was. Iedere ochtend word ik wakker door trommels van een ceremonie en bijzondere muziek, op straat lopen vrouwen in fel gekleurde sari's en mannen in rokken wassen zich in een lokale plas. De tijd lijkt hier stil te hebben gestaan. Had een vlucht naar Delhi dus moest gaan, maar het afscheid viel me zwaar. Ik bleef stoer bij het afscheid maar in de taxi zat ik (stiekem) te huilen. Ik kwam een half uur voor vertrek op het airport aan en dacht, ruim op tijd, nog zeker 30 minuten! Helaas, daar dacht Air India anders over, ik kon niet meer mee. Shit. Wat nu? De tranen nog in mijn ogen van het afscheid. Dan zal het blijkbaar niet de bedoeling zijn dat ik naar Delhi ga (zo relativeer ik alle kromme situaties recht). Ik besluit mijn lot te tarten en vraag om het goedkoopste ticket van dat moment. "Waar wilt u heen mevrouw?", "Maak me niet uit, het goedkoopste ticket", zeg ik wat gespannen. "Waar wilt u heen mevrouw?" herhaalt de man. Ik zeg nogmaals, "Doesn't matter, I want the cheapest ticket". Hij kijkt me aan alsof ik een hele dikke wind heb laten vliegen. Ik herhaal nogmaals langzaam, "I... just... want...the cheapest domestic ticket...for today. It doesn't matter where to", en kijk hem overtuigend aan. Hij begint te lachen en brabbelt wat tegen zijn collega's. Uiteindelijk krijg ik 2 opties. Weer vraag ik, "Wat is de goedkoopste?" Guwahati 50 euro, vertrekt meteen. Geen idee waar het ligt, maar book it please!

Guwahati blijkt in Noord Oost India te zijn, dat kleine staartje tussen Bangladesh en Bhutan; waar niemand heen gaat. Reizen binnen Noord Oost is daardoor ook lastiger, maar ik heb geluk dat de Indiërs die Engels spreken me allemaal helpen. Ik was van plan in Vrindavan (onder Delhi) Holi festival te vieren maar ben beland in Barpeta. Een klein leuk authentiek dorpje waar geen enkele buitenlander te vinden is! Noch een fatsoenlijk hotel. Het beste hotel dat ze hebben is SUPERgoor en ze durven het ook nog de 'luxurary room' te noemen. De eerste dag dat ik door de straat loop stopt iedereen waar die mee bezig is en ze kijken me allemaal met grote ogen navolgend aan. Alsof er een aliën door de straat loopt....als ik een winkel binnenloop springen ze opzij of lopen met een grote boog om mij heen...ik moet er wel om lachen. Al die ogen op je gericht kan een ongemakkelijk gevoel geven maar wat ik doe is terug kijken, lachen en zwaaien, dat breekt de spanning en de Indiërs vinden het geweldig.

Ik had het geluk dat ik 2 leuke Indiaase meisjes in de bus was tegengekomen die mij met alle liefde en plezier wilde helpen, beschermen en rondleiden tijdens Holi. Samen hebben we 4 dagen doorgebracht en Holi gevierd. In de tempel voelde ik me een echte beroemdheid, bij iedere meter die ik liep wilde iemand met me op de foto. Niet 1, nee minimaal 5 selfies werden er geklikt. Handjes werden geschud en praatjes werden gemaakt. Dat ging zo de hele avond door. Bij één van de meisjes werd ik uitgenodigd te komen eten. Letterlijk de héle straat kwam naar mij kijken. Ze vertelde me dat ze nog nooit een buitenlander hadden gezien, alleen op tv. Althans niet van zo dichtbij en zeker niet bij hen thuis op de bank! Ze voelde zich vereerd dat ik er was. Stuk voor stuk kwamen er hele gezinnen naar mij kijken en ieder gezinslid wilde apart op de foto. Vele uitnodigingen volgde daarna. Het was een memorabele bijzondere ervaring die ik nooit meer zal vergeten! En de meisjes met hun familie, die mij onder mij onder hun hoede hadden genomen, heb ik in mijn hart gesloten. Tijdens het afscheid kwam de hele straat naar buiten, ik hield me weer groot maar zodra ik mij omdraaide rolde de tranen over mijn wangen. Zo lief al die mensen! Zo hartelijk en gastvrij, ik heb er geen woorden voor.

Noord Oost India is een land op zich, het is anders dan het 'echte' India. De mensen zijn puur (je vindt er vele tribes waaronder de headhunters) en ze zijn super vriendelijk, onbaatzuchtig behulpzaam, respectvol en gastvrij, dat is het basis karakter van de Indiër. In Noord Oost is het veilig, niet druk, schoon en de natuur is wonderschoon ongerept. Ik ben niet snel meer onder de indruk van een berg of waterval maar Noord Oost India took my breath away met haar indrukwekkende natuurgebieden. Ik ben nog lang niet klaar met het Noord Oosten maar na 3 weken besluit ik dat ik toch ook wat van het 'echte' India moet gaan zien en ga naar Varanasi.

Varanasi is een indrukwekkende spirituele plaats aan de Ganges, waar overledenen 24 uur per dag ritueel worden verbrand. Het is er overweldigend druk. Het heeft kleine donkere straatjes waar naast mensen, vele koeien, apen en roedels straathonden doorheen lopen, de straten zijn erg vies. Doordat het zo'n toeristische plek is heeft dit het karakter van de Indiër aangetast. De mannen laten me niet met rust (ook al draag ik een lange rok, lange mouwen en een sjaal om mijn hoofd gewikkeld!), veel bedelaars en veel scams. Het contrast met Noord Oost is erg groot. Ik voel me helemaal leeggezogen na een middag buiten rondlopen, iedereen wil iets van me. Heb me laten vertellen dat ik te vriendelijk ben en dat werkt in dit deel van India averechts. Als ook nog de host van mijn guesthouse me probeert te versieren ben ik er klaar mee en boek per direct een ticket naar Mumbai. Dit is dus het India waar iedereen mij voor waarschuwde. India is zo divers, iedere plaats heeft haar eigen 'smaakje'. Iemand vertelde me dat de mannen in Uttar Pradesh minder respect voor vrouwen hebben, ze veel ruwer zijn en ze je continue proberen op te lichten. Lastiger reizen dus voor een vrouw alleen.

Doordat ik alleen reis is er alle ruimte om alles veel diepgaander te beleven. Vooral het contact met de lokale bevolking is veel intenser. Ik ben overigens niet ziek geworden in India (tijdens de hele reis niet), heb wel zorgvuldig opgepast met kraanwater en droeg altijd zeep bij me om mijn handen te kunnen wassen.

India is voor mij het meest bijzondere land dat ik tot nu toe heb bezocht. De cultuurverschillen met het westen zijn het meest shockerend, intens, vreselijk, vies maar oh zo mooi, magisch, bijzonder én verslavend. Het is onbeschrijfelijk wat India met je doet. De energie is hier zo hoog, ik voel me als een vis in het water ondanks het alles heeft waar ik niet van hou. India brengt me in balans. Ben nog lang niet klaar met dit magistrale land. Ik moet terug om de rest te ontdekken.

Ik zal je missen India en alle mooie mensen die ik hier heb ontmoet.

Over een paar uurtjes vertrek ik naar OMAN. Weet niet veel van Oman, ik laat me verrassen.

Fijne knuffel X